Xestionar as emocións

Ola!

Hoxe quería falarvos dunha técnica para mellorar o control das emocións dos nenos:

 a técnica da tartaruga. Esta técnica consiste no desenvolvemento dunha historia que nos sirve de soporte para explicarlle aos nenos como teñen que controlar as súas emocións. Podemos contarlle aos nenos esta historia tantas veces como consideremos convinte para que interioricen o seu desenvovemento ante unha posible rabieta ou ante a incapcidade de controlar e xestionar as súas emocións.

A continuación, deixovos o conto que nos sirve de guía para aplicar esta técnica cos máis pequenos da casa.

O conto da tartaruga

Hai moito tempo, vivía unha tartaruga pequena e  risueña. Tiña 8 anos. Chamábase  Torti. A  Torti non lle gustaba ir á escola. Prefería quedarse na casa coa súa nai e a súa  irmá. Non quería estudar nin aprender nada: só lle gustaba correr e xogar cos seus amigos, ou pasar as horas mirando a TV. Parecíalle horrible ter que ler e ler, e facer eses terribles problemas de matemáticas que nunca entendía. Odiaba con toda a súa alma escribir e era incapaz de acordarse de apuntar os deberes que lle pedían.

Tampouco se acordaba nunca de levar os libros nin o material necesario á escola. En clase, non escoitaba á profesora e pasábase o intre facendo  ruiditos que molestaban a todos. Cando se aburría, que pasaba a miúdo, interrompía a clase berrando ou dicindo bobadas que facían rir a todos os nenos.

Ás veces, tentaba traballar, pero facíao rápido para acabar enseguida e volvíase tola de rabia cando, ao final, dicíanlle que o facía mal. Cando pasaba isto, engurraba as follas ou as rompía en mil anaquiños. Así pasaban os días…

Cada mañá, de camiño cara á escola, dicíase a si mesma que se tiña que esforzar en todo o que puidese para que non lle castigasen. Pero, ao final, sempre acababa metida nalgún problema. Case sempre se enfadaba con alguén, pelexábase constantemente e non paraba de insultar. Ademais, unha idea empezaba a roldarlle pola cabeza: «son unha tartaruga mala» e, pensando isto cada día, sentía moi mal. Un día, cando sentía máis triste e desanimada que nunca, atopouse coa tartaruga máis grande e vella da cidade. Era unha tartaruga sabia, tiña polo menos 100 anos, e de tamaño enorme. A gran tartaruga achegouse á  tortuguita e desexosa de axudala preguntoulle que lle pasaba.

– Ola! -díxolle cunha voz profunda- direiche un secreto: non sabes que levas encima de ti a solución aos teus problemas»

Torti estaba perdida, non entendía de que lle falaba.

-O teu  caparazón! exclamou a tartaruga sabia. Podes esconderche dentro de ti sempre que te deas conta de que o que estás a facer ou dicindo prodúceche rabia. Entón, cando te atopes dentro do  caparazón terás un momento de tranquilidade para estudar o teu problema e buscar unha solución. Así que xa o sabes, a próxima vez que che irrites, escóndeche rapidamente».

A  Torti encantoulle a idea e estaba impaciente por probar o seu segredo na escola. Chegou o día seguinte e de novo  Torti equivocouse ao resolver unha suma. Empezou a sentir rabia e furia, e cando estaba a piques de perder a paciencia e de engurrar a ficha, lembrou o que lle dicía a vella tartaruga. Rapidamente encolleu os  bracitos, as pernas e a cabeza e apertounos contra o seu corpo, poñéndose dentro do  caparazón. Estivo un  ratito así ata que tivo tempo para pensar que era o mellor que podía facer para resolver o seu problema. Foi moi agradable atoparse alí, tranquila, sen que ninguén lle puidese molestar.

Cando saíu, quedou sorprendida de ver á mestra que lle miraba sorrindo, contenta porque se puido controlar. Despois, entre as dúas resolveron o erro («parecía incrible que cunha goma, borrando con coidado, a folla volvese estar limpa»).  Torti seguiu poñendo en práctica o seu segredo máxico cada vez que tiña problemas, mesmo á hora do patio. Pronto, todos os nenos que deixaran de xogar con ela polo seu mal carácter, descubriron que xa non se enfadaba cando perdía nun xogo, nin pegaba sen motivos. Ao final do curso,  Torti aprobouno todo e nunca máis lle faltaron  amiguitos.

**Tamén podemos atopar esta historia no seguinte vídeo.